NE OLUYOR BİZE!!
Sevgimiz vardı bizim. Çocuk, genç, yaşlı ayırt etmeksizin gülen yüzlerimiz
vardı bizim. Engelli insanımızı, yaşlı teyzemizi, dedemizi karşıdan karşıya
geçirmek için yarışan gençlerimiz vardı bizim. Doktoru gördüğünde elindeki
şapkasını ikiye katlayıp, önünü ilikleyip utana- sıkıla derdini anlatmaya
çalışan amcalarımız vardı bizim.
Aynı mahalle sakinleri birbirine kenetlenmiş, ekmeği olmayana aş, derdi
olana derman, cenazesinde cenaze sahibi, düğünde düğün sahibi gibi birlikte
hareket eden, birlikte yorulan, birlikte üzülüp, birlikte sevinen insanlarımız
vardı bizim.
Ne oluyor bize!!
Biz ki
kimyasında dostluk, barış, arkadaşlık barındıran, çoluğumuzu çocuğumuz emanet
ettiğimiz güvendiklerimiz vardı bir zamanlar.
Şimdi hangi
haberi açsan, hangi gazeteye baksan kin.. Nereye baksan öfke.. Nerede olsan
adam sendecilik.. Parkta kavga, hastanede kavga, durakta kavga, otobüste
kavga.. Hastanede doktor dövmek, ressamın, heykeltraşın sergisini basmak, şairin
etkinliğine saldırmak.. Her yerde kavga.. biz miyiz bu ya da bunlar
kim?
Ne oluyor bize!!
Hoşgörümüz
yitik, sevgimiz çıkar, rabbena hep bana bir toplum olduk.
İnançlara
saygı duymayan, düşüncelere öteki, kendinden olmayana düşman bir toplum
olduk.
Elbette
neden-sonuç ilişkisi içerisinde değerlendirilmesi gereken ve hatta toplumsal
uzlaşıyı yeniden yaşamamızı sağlayacak beyinlere ihtiyaç var. Her platformda
bir öfke, bir kin. Birbirini duymayan, birbirini anlamayan, aynı evde dahi
birbirine yabancı insanlar olduk.
Arkadaşlar!
Bu basit bir konu değil aslında. Böl- parçala- yönet sisteminin üzerimizdeki
deneyidir bu. Ya insanca yaşamayı seçip fabrika ayarlarımıza döneriz ya da.. Ya
da.. Ya da’sını düşünmek bile istemiyorum.
Siz
kendinizi yönetmeyi bilmezseniz birileri sizi yönetir. Bir bakın etrafınızda neler
görüyorsunuz. Elbette dikensiz gül bahçesi olmaz. En azından yarın etrafınıza
gülerek uyanın ve bunu bütün gün gittiğiniz her yerde yapın. Göreceksiniz
gülmenin ne kadar bulaşıcı olduğunu ve herkesin de size güldüğünü..
Dikenlerinde
bir gün gül vermesi temennimle..